We zijn in Chiang Mai!

We zijn na een zeer lange reisdag aangekomen in Chiang Mai. Het is echt een enorme belevenis geweest dus ga er maar eens goed voor zitten :-)

Gisterochtend de tassen ingepakt en rond half 12 uitgechecked bij ons hotel. De backpacks ter bewaring achter gelaten en met onze daypack en rugzakken van de kinderen vol richting het restaurantje van Nina's Thaise vriendin gegaan. Daar aan een brunch begonnen en omdat we hier al wat vaker gezeten hebben kwam op een gegeven moment de kok met zijn dochtertje van 3 naar onze tafel. Of ze Nina en Maikel een handje wilde geven. In eerste instantie wilde ze er allemaal niets van weten maar onze dochter is erg goed in kindjes op hun gemak stellen. Met wat zoobles op tafel (voor wie niet weten wat dat zijn, zoek het maar eens op :-)) zaten ze binnen de kortste keren met zijn 3en te spelen. Dit kwam ons goed uit want we hadden wat tijd te doden. Toen dat meisje op een gegeven moment ook nog een liedje begon te zingen wat onze kinderen ook kennen zaten ze uit volle borst met zijn drieën het gehele restaurant te vermaken! Zo hebben we ruim een uur doorgebracht en hebben vervolgens uitgebreid Nina's nieuwe vriendinnen gedag gezegd. Komt geen taal barrière aan te pas.
Vervolgens wat boodschappen voor in de trein gedaan en terug naar het hotel. We mochten de middag nog gebruik maken van het zwembad en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Rond een uur of 5 werd het toen errug donker, onweer! Dus snel omgekleed en naar een restaurantje gegaan. Hier een uitgebreid diner besteld (we moesten nog wat tijd doden) en heerlijk gegeten tot een uur of half 8. Toen waren we allemaal al redelijk moe (zo'n hele dag verplicht buiten voelt toch anders) dus besloten bij het hotel de tassen te gaan halen. Door de stromende regen en met flinke bliksems naar het hotel gelopen. Maikel vond het niets. Snel een taxi gezocht en ons naar het treinstation laten brengen. Het dondert en het bliksemt en het regent (nee, geen meters bier) dus het is geen straf om weg te gaan. Bij het treinstation eerst nog wat donuts (ze hebben hier een dunkin donuts :-)) en water voor het ontbijt gekocht en vervolgens onze trein gezocht. Ze waren druk bezig de bedjes op te maken en dat vonden Maikel en Nina machtig interessant. Lagen in een coupe met ventilator (airco staat in treinen in Thailand altijd op -20 dus dat wilden we niet) aan weerszijden van het gangpad. De kindjes boven wij beneden. Om exact 22 uur vertrokken we en hebben we ook de kinderen op bed gelegd. Het was natuurlijk allemaal enorm spannend en raar (om maar niet te spreken van hobbelig) dus het kostte wel een uurtje voordat ze echt gingen slapen. Niet lang daarna zijn wij ook plat gegaan maar slapen wil niet echt lukken. Het eerste stuk in Bangkok zit vol bochten en je wordt dus heen en weer geslingerd in je bedje wat niet bevorderlijk werkt om in slaap te vallen. Uiteindelijk toch in een soort van roes terecht gekomen tot een uur of 2 's nachts. Ik draai me net om als ik Nina van boven naar beneden zie zeilen. In een reflex weet ik haar door het gordijntje heen op te vangen en gelukkig heeft ze ook zelf een hengsel vast weten te pakken. Hierdoor komt ze niet hard op de grond terecht maar je schrikt je wel wezenloos. Zo ook onze dochter die me met een grote grijns aan zit te kijken. Was duidelijk diep in slaap en weet niet goed wat ze er van vinden moet. Na haar even geknuffeld te hebben toch weer in bed gelegd en nu haar rugzak tussen haar en het gat gelegd. Ze is echter wel van slag en het kost me uiteindelijk 1,5 uur om haar weer in slaap te krijgen. Zelf slaap ik daarna nog nauwelijks en als het ontbijt 's morgens tegen 8 uur komt hebben we een brakke nacht achter de rug. Nog maar 5 uur tot we in Chiang Mai zijn, denken we dan. De kindjes komen gezellig bij ons beneden op bed zitten en de bedden blijven voor ons de hele dag staan. We ontbijten met de donuts en extra's die we op de trein kopen en genieten van het uitzicht. Een heuvelachtig landschap met jungle afgewisseld met uitgestrekte rijstvelden. In de ochtendnevelen gehuld, schitterend! Zowel wij als de kinderen zijn onder de indruk. Aangezien ook de grote ramen helemaal open kunnen en de trein niet heel hard rijdt kun je alles erg goed in je opnemen. Zo vermaken we ons een paar uur en tegen 13 uur beginnen we uit te kijken naar Chiang Mai. Echter blijkt dan dat we 's nachts wat vertraging hebben opgelopen en dat het dus nog even duurt voor we er zijn. Volgens de (bij gebrek aan een beter woord) conducteur zouden we ongeveer een uur vertraging hebben, dit blijken er uiteindelijk 2 te zijn. In plaats van 13 komen we dus pas om 15 uur aan. Pfffffffff, dat hakt er wel in, zeker ook omdat we voor de lunch geen eten hadden en dit ook niet meer aangeboden werd. Bij het uitlopen van het station worden we aangesproken door een taxi chauffeur en besloten niet moeilijk te doen en snel een singthaw naar de buurt met hotelletjes te nemen. Op dat moment wordt het onze dochter even te veel. Een singthaw ziet er heel anders uit dan een tuktuk en dat vindt ze niets. Ze begint heel hard te huilen en zegt dat ze naar huis wil en niet in de singthaw. Met wat moeite haar toch erin gekregen en ons naar een hotel wat we in de LP hadden uitgezocht laten rijden. Daar aangekomen blijkt deze vol te zitten. K........ Ook de volgende zit vol. K........ Na wat debatteren toch besloten met zijn allen door te zoeken aangezien we niet precies weten hoe hotels reageren als je met de kinderen op de kamer wil. Uiteindelijk is het bij hotel nummer 4 raak. Hebben een leuke kamer met airco en vlak voor de deur een klein zwembad. Betalen iets meer dan de helft van ons hotel in Bangkok dus dat is ook mooi meegenomen. Snel even de dag van ons afdouchen en dan eten bij een restaurantje in de buurt. Patatjes met cola om weer wat nodige zouten en suikers op te nemen. Bij terugkomst in het hotel gaan de kids lekker zwemmen en wij ontspannen bij het zwembad. Nu zitten we op onze kamer, de kids bouwen Lego, Jen ligt lekker te lezen en ik schrijf dit stuk. Al met al zijn we hier effectief 2 uur en de zware treinreis is door de kindjes al weer vergeten en voor ons (buiten een heel moe gevoel) ook. Geweldig toch?
De komende dagen hebben we hier heel wat dingen die we willen doen maar voor vanavond is het eten en slapen. Van de week horen jullie ons weer!

Een zeer moeie maar ook voldane groet van ons vieren uit Chiang Mai!