Hue
Door: Vincent
Blijf op de hoogte en volg Vincent
19 Augustus 2017 | Vietnam, Hué
Gisteren zijn we om 8 uur opgestaan om rustig aan de tassen te pakken. Nu zitten deze bij lange na niet vol dus kunnen we dit zonder al te veel problemen op de ochtend van vertrek doen. Met een klein uurtje hebben we zo'n beetje alles gepakt en gaan we voor ons laatste ontbijtje in dit luxe hotel. Rond half 11 willen we dan uitchecken en daar moeten we nog best wat moeite voor doen. Willen namelijk betalen met de credit card en hier komt standaard een 3% surcharge op. Nu weiger ik die 3% te betalen voor de kamer omdat die sowieso al op de credit card moest. Na wat overleg met de manager wordt dit goedgekeurd. Vervolgens rekenen ze voor onze trip naar My Son met 250.000 dong per persoon terwijl op het bord toch duidelijk 215.000 staat. "Ja maar, we rekenen nu met een andere Exchange rate voor de dollar". Dat zal best, maar dan moet je geen 215.000 dong op een bord neerzetten. Ook dit bedrag wordt na wat aandringen van ons aangepast en dat scheelt toch zomaar weer een kleine €30 op het totaalbedrag. Dussssss.........
Stipt om 11 uur staat onze auto met chauffeur dan voor om ons naar Da Nang te brengen. In de auto lezen de kids lekker op de Ipad en wij beseffen ons weer hoe heerlijk het is om vakantie te hebben in plaats van te reizen. Een auto met chauffeur voor een uur? Dat zouden we tijdens onze reizen nooit gedaan hebben. Klinkt gek, maar daar genieten we nu dan echt extra van.
Na een klein uurtje worden we keurig bij het station afgezet. Gelijk 3 mannetjes op ons af die tegen kosten onze tassen willen dragen, gelukkig hebben we backpacks, dus dat hoeft niet :-) het station binnen gelopen en daar op hele kleine bankjes plaats genomen omdat we nog een half uurtje moesten wachten. Jen is met Maikel bij een straatverkoper nog 2 ijskoffie met sweetend milk gaan halen, echt 1 van de meest goddelijke drankjes bij deze temperaturen. Zeker bij zo'n straatverkoper, dan is de koffie echt vers, heerlijk! Nog een cola en ijsthee voor de kids en zo komen we ons half uurtje wachten wel door. In dat half uur wordt het wel steeds drukker in het station en we kletsen met wat mensen die met de trein naar Ho Chi Minh gaan. Rond 12.35 gaan de deuren dan open en mogen we richting de trein, denken we......
Als we namelijk met onze reserveringsbevestiging naar de trein willen lopen worden we tegen gehouden door een vriendelijke mevrouw. Wat blijkt? Die reserveringsbevestiging is nog niet het treinkaartje! Jen en de kids blijven staan wachten en ik mag naar balie 4 gaan om alsnog de kaartjes te verkrijgen. Bij balie 4 is het vrij druk en van rijen hebben ze hier nog nooit gehoord. Ik probeer me met mijn lengte (al die Vietnamezen zijn toch gemiddeld een kop kleiner) "vriendelijk" naar voren te beuken maar wordt als ik bijna vooraan sta weer door dezelfde mevrouw die ons tegenhield uit de, bij gebrek aan een beter woord, rij geplukt. Zij neemt mij mee naar een self service balie waar ik voorrang krijg en vrij snel zelf de tickets kan afdrukken. En zo kunnen we, met nog een kleine 5 minuten voor vertrek, toch instappen. De kids vonden dit alles toch vrij spannend en het feit dat we ook nog eens over het spoor naar de trein moesten lopen (dat mag toch niet papa?) maakte het niet beter. Gelukkig kunnen we vrij eenvoudig onze stoelen vinden en hadden we voor de lunch lekker broodjes met koe kaas gehaald. Op die manier ben je alle spanning weer vrij snel vergeten.
De trein gaat rijden en het eerste stuk rij je dan, uiteraard, nog door de stad. Wat voor ons heel bizar is om te zien, is dat de huisjes hier echt op geen halve meter naast het spoor gebouwd worden. Nina vraagt hoe de kinderen die daar wonen dan buiten moeten spelen? Tja, gewoon op het spoor schat, als er geen trein is. Ze kan het zich nauwelijks voorstellen.
Al vrij snel verlaat de trein de stad en dan begint de ons beloofde spectaculaire reis. Met een gangetje van een kleine 30 km/uur klimt de trein langs een steile rotswand gestaag omhoog richting de Hai Van pas. Hai Van betekend letterlijk wolken-zee en dat is dan ook wat je krijgt. Werkelijk waanzinnige uitzichten waarbij je vanuit de trein soms recht naar beneden richting de zee kijkt. We rijden door een jungle met rotsblokken ertussen en iedere keer worden we getrakteerd op uitzichten op zee en verlaten strandjes. We zijn er alle 4 diep van onder de indruk. Het laatste stuk na de pas rijd je dan meer richting binnenland en hier komen dan de plaatjes van rijstvelden met waterbuffels voorbij. Zo komen we na een kleine 3 uur, en zo'n 300 foto's verder, aan in Hue.
Hier vinden we al vrij snel een taxi naar ons hotel, een kleine 5 minuten rijden. We nemen onze intrek in een familiekamer die voor 3 nachten minder kost dan 1 nacht in ons vorige hotel. Midden in een woonwijk en 's avonds kunnen we vanaf ons balkon het "normale" Vietnamese leven gadeslaan. Dit hotel hadden we speciaal uitgezocht om 1 reden, de badkamer heeft een bad! Dit hadden we expres niet tegen de kids verteld (het blijft Azië, je weet maar nooit), maar Maikels reactie bij het zien hiervan was wel geweldig: "deze kamer is gewoon luxer dan onze vorige!!!". Een kinderhand is gauw gevuld :-)
Na een uurtje rusten op de kamer besluiten we de omgeving te gaan verkennen. Nu is Hue een stuk minder toeristisch dan andere plaatsen en dat is goed te merken. Veel minder restaurantje en barretjes! Of, ik moet eerlijk zijn, veel minder restaurantjes en barretjes waar wij met de kids willen gaan zitten. We kunnen onze weg dan ook niet gelijk helemaal goed vinden en als we dan ook nog eens een enorme hoosbui op onze pet krijgen is de sfeer even wat minder. Ik word onderweg ook nog gebeten door een loslopende hond, gelukkig bijt het beest niet door en heb ik geen echte wonden, schrikken is het wel.
Na zo ruim een half uur, doorweekt en chagrijnig, met zijn vieren door de buurt geploeterd te hebben komen we eindelijk bij een punt wat we op de kaart uit de lonely planet herkennen en belanden in een restaurant wat goed staat aangegeven. De eigenaar, meneer chu, weet heel veel van Hue en is ook nog eens een geweldig fotograaf. Overal in zijn restaurant hangen de meest geweldige foto's en we kijken onze ogen uit. Het eten wat we voorgeschoteld krijgen is heerlijk en omdat het nog steeds warm is drogen we alweer vrij snel op. Als de kids dan ook nog eens een foto van meneer Chu en een lolly krijgen aan het eind is de sfeer alweer een stuk beter. Gelukkig weten we nu ook hoe we terug moeten lopen naar het hotel, was 1 simpele afslag verkeerd gegaan op de heenweg, zodat ook dit een stuk sneller gaat. Bij het hotel gaan de kids nog even lekker in bad en we hebben zowaar echt warm water! Dat hebben we, ook in ons luxe hotel in Hoi An, in Vietnam nog niet mee gemaakt.
Nu mis je dat niet echt, het is hier warm zat, maar toch is warm water ook wel heel erg lekker!
De kids gaan slapen en wij genieten op ons balkonnetje van nog maar eens een ijskoffie. Heerlijk! We zijn weer echt op reis!
Vandaag worden de kids dan al om kwart voor 7 wakker, dat krijg je als ze wat vroeger naar bed gaan, en dus zijn we allemaal wakker :-) gelukkig houden we allemaal van lezen en zo beginnen we dag meestal rustig met lekker een boekje in bed. Rond half 8 besluiten we dan op te staan, we willen vandaag naar de citadel!
Beneden bij het hotel huren we gelijk voor 3 dagen fietsen, de afstanden zijn hier vrij groot en met een fiets gaat dat toch net wat relaxter. We fietsen naar een restaurantje en bestellen daar pannenkoeken als ontbijt. Het is een echt backpackershostel want als wij er binnen stappen zitten er heel veel backpackers klaar met hun rugtassen. We trekken veel bekijks met de kids en wij vragen ons af of er zo niet een bus gaat vertrekken. En inderdaad, binnen 10 minuten stopt er een slaapbus voor de deur. Het hele restaurant stroomt leeg en ineens hebben we de zaak voor onszelf. Blijft toch geweldig dat backpacken :-)
Na het ontbijt stappen we weer op onze fietsen en begeven ons richting de citadel. De kinderen zijn ondertussen gelukkig redelijk gewend aan het toeteren en gekke verkeer in Vietnam en als we maar rustig fietsen lukt dit ons ook aardig. Wordt nog wel een uitdaging als een Vietnamese vrouw op een brommer naast Jen gaat rijden en allerlei vragen begint te stellen. Dan moet je ineens op meerdere dingen tegelijk letten en dat is nog best lastig! Aan de andere kant natuurlijk wel te gek om zo even een korte ontmoeting in het verkeer te hebben :-)
We fietsen over een grote brug en hebben daar een mooi uitzicht over de rivier. Deze is groot en breed en oogt zowaar, in tegenstelling tot vele andere wateren in Vietnam, redelijk schoon. Na een minuut of 20 komen we dan aan bij de citadel. We fietsen eerst onder een stadspoort door met een muur van een meter of 3 breed en dat is al geweldig om te zien. Vlak achter de stadspoort staan een paar kanonnen en weer daarachter is de weg afgesloten. We parkeren onze fietsen hier en besluiten lopend verder te gaan. Vlak bij de ingang van het binnenste gedeelte waarvoor je moet betalen komen we bij een toren met een gigantische Vietnamese vlag. Dit vind met name Maikel enorm indrukwekkend en uiteraard zetten we hem ermee op de foto.
We kopen kaartjes voor het binnenste gedeelte van de citadel, het paleis. Ook dit wordt weer een geweldige ervaring. Het paleis bestaat namelijk uit meerdere onderdelen op een oppervlakte van 1,5x1,5 kilometer. Het grootste gedeelte is tijdens de Vietnamoorlog plat gebombardeerd door de Amerikanen en wordt nu langzaam maar zeker gerestaureerd. Dit houdt in dat sommige stukken echt supernetjes en helemaal af zijn terwijl andere gebieden bestaan uit onkruid en gebroken stenen. En juist die afwisseling maakt het reuze interessant. Doordat het zo'n enorme oppervlakte is heb je geen last van andere toeristen en in de nog niet gerepareerde stukken kunnen de kids zich heerlijk uitleven. De wel gerepareerde stukken zijn dan weer erg mooi en geven een goed beeld van hoe de keizers hier lang geleefd hebben. Juist die afwisseling heeft voor ons een enorme charme en zo lopen we hier uiteindelijk zonder moeite een uur of 4 rond. Tegen een uur of 1 beginnen we dan trek te krijgen en willen we eruit. We zijn bij de hoofdingang maar daar mogen we er niet uit. De oostingang waar onze fietsen staan is afgesloten dus moeten we eruit bij de westingang. Oftewel, we lopen zo'n kilometer richting de uitgang en vervolgens weer 1,5 km terug langs dezelfde muur, maar dan aan de buitenkant, naar onze fietsen. Daar aangekomen blijkt dat we geparkeerd hebben bij een eenrichtingsweg en dat we niet terug onder de poort door mogen met onze fiets maar dat we rond de hele citadel moeten om weer richting de stad te kunnen komen. Zo wordt een fietstocht van 20 minuten bijna het dubbele. Zo oefenen we in ieder geval alvast een beetje onze conditie voor de trekking die we ergens volgende week willen doen :-)
We fietsen naar het restaurantje van meneer Chu en doen ons daar te goed aan pistoletjes met kip en tonijn en frietjes. Na een heerlijke maaltijd fietsen we rond een uur of 3 weer terug naar ons hotel en daar gaan de kids heerlijk met speeltjes in bad. Wij zetten heerlijk een muziekje op, Jen klooit wat op haar mobiel en ik schrijf dit stuk. Echt genieten dit!
Morgen willen we nog met de fiets wat tempels hier in de stad bezoeken en voor maandag moeten we nog even kijken wat we dan gaan doen. Maandagavond om 21.30 uur hebben we in ieder geval de slaaptrein richting Hanoi, ook weer benieuwd naar. Voor nu ga ik weer afsluiten, tot de volgende update!
-
19 Augustus 2017 - 12:49
Gonda:
Weer geweldig om te lezen. Veel plezier -
19 Augustus 2017 - 13:10
Cees:
Wat een belevenissen, mooi hoor. -
19 Augustus 2017 - 14:49
Hennie:
geweldig wat jullie meemaken.alleen een kamer met bad was niet nodig met die regen.geniet en een kus voor jullie allemaal -
19 Augustus 2017 - 22:14
Natalie:
Zo weer ff bij met lezen ;-) Mooie verhalen van jullie belevenissen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley