Hue, laatste dag

Hue, laatste dag
Vanmorgen rond een uur of 8 heel relaxed wakker geworden. Eerst nog even lekker gelezen in bed om rond een uur of 9 richting ontbijt te gaan. We hebben vandaag enkel een bezoek aan een lokaal marktje op het programma en voor de rest de hele dag tijd te doden tot we vanavond met de nachttrein naar Hanoi vertrekken. We zijn al over de helft van onze vakantie, tijd vliegt :-)
We gaan ontbijten bij het restaurant van meneer Chu en dat wordt toch weer een belevenis. Na het eten knoopt meneer Chu namelijk een gesprek met ons aan. Hij is gek op kinderen en heeft de onze dus ook al meerdere lolly's gegeven. Hij verteld dat hij een verhaal uit Nederland kent en komt dan met het verhaal over Jantje met zijn vinger in de dijk die een heel dorp gered heeft :-) Vervolgens verteld hij ons over een voetbalprogramma wat hij samen met de Noorweegse overheid in Vietnam heeft opgezet. Hij heeft als fotograaf alle foto's gemaakt voor de voorlichtingsfolders en laat deze vol trots zien. Ze hebben hier echt een heel groot programma van gemaakt ala de Cruijf courts in Nederland waarbij niet alleen voetbal voor iedereen toegankelijk wordt gemaakt maar ook een heel stuk voorlichting zit. Echt heel mooi om te zien.
Bij het horen van het woord football slaat Maikel echt volledig aan en begint enthousiast voetbal, voetbal te roepen. Hierop reageert meneer Chu weer heel enthousiast en we worden meegenomen naar zijn kantoor boven het restaurant. Hier laat hij ons foto's zien van het opzetten van het programma waarbij hij ook vaak zelf te zien is, onder andere met de koning en koningin van Noorwegen. Maikel is helemaal enthousiast en via Jen's telefoon laten we meneer Chu foto's zien van Maikels team. Echt een hele leuke uitwisseling op die manier. Op een gegeven moment vraagt meneer Chu of Maikel misschien een Vietnamese voetbal wil. Uiteraard wil hij dat! En Nina krijgt er gelijk ook 1! :-)
We lopen weer naar beneden en daar wordt het voltallige personeel in stelling gebracht om de ballen te verzorgen. Wij nemen nog even plaats aan een tafeltje en uiteindelijk komt er 3 man van boven met 2 halfzachte ballen naar beneden. Dat kan natuurlijk niet en al snel komt er een fietspomp te voorschijn. Wat dan volgt zou zich kunnen laten vertalen als een mop: "hoeveel Vietnamezen heb je nodig voor het oppompen van 1 voetbal?" In dit geval zijn het er 5! :-) met een hoop armgebaren, gepraat en moeilijk gedoe lukt het uiteindelijk om de ballen op te pompen. De kinderen en ik gaan samen met meneer Chu en de ballen op de foto. Die foto's kan hij voor promotie gebruiken, wij houden er mooie herinneringen aan over.
Ruim een uur later verlaten we met twee stuiterende kinderen het restaurant. Het is maar goed dat de backpacks nog niet al te vol zaten :-)
Snel brengen we de ballen terug naar de kamer en fietsen dan alsnog naar de markt. We willen namelijk nog wat inkopen doen voor onze treinreis van 15 uur. We parkeren onze fietsen in een parkeergarage speciaal voor brommers en fietsen, voor auto's hebben ze die hier bijna niet. Eerst lopen we over de buitenmarkt. 1 grote heerlijke chaos. Overal zitten, voornamelijk vrouwen, met echt van alles wat je kunt kopen. In het buitengebied met name groente, fruit en verse kruiden. Hier is het echt een gekkenhuis en rijden zelfs gewoon brommers tussen het winkelende publiek door! In het binnengebied vind je alles van luiers naar speelgoed naar verpakt voedsel naar shampoo naar fidget spinners naar flesjes cola naar kleding naar....... Nou ja, jullie begrijpen het wel. Je hebt soms meer het gevoel dat je in een enorm pakhuis rondloopt waar alles op diverse plekken is neergekwakt dan op een markt maar gaaf is het wel. Je merkt ook dat dit echt een lokale markt is en dat er nauwelijks toeristen komen. Engels spreken ze hier echt niet en we trekken veel bekijks. Iedereen lacht uitermate vriendelijk naar ons. Als we buiten een paar appels vinden besluiten we die te kopen en het vrouwtje legt uit haar eigen buidel het geld neer wat wij moeten betalen. Zo begrijp je elkaar ook. Als Maikel dan bedankt met Kamun (dank in het Vietnamees) verschijnt er een grote glimlach op haar gezicht en krijgen onze kids nog wat andere vruchten toegestopt terwijl de vrouw luid Lachend Kamun tegen wat andere mensen roept wijzend naar onze zoon. De vruchten die ze krijgen zien er vreemd uit en hoeven ze zelf niet maar vinden papa en mama dan wel weer erg lekker :-)
In het binnengebied kijken we onze ogen uit en lopen spontaan tegen een rubiks kubus aan. Nu zijn onze kinderen hier vrij gek van maar heeft alleen Maikel er 1 die Nina ook regelmatig gebruikt. Nu hebben ze er dus beide 1.
Bij het buitenmarktje zijn we hiermee wel klaar en besluiten nu de overdekte mall in te lopen. In een ruimte met flinke airconditioning vinden we de grootste supermarkt die we hier tot nu toe zijn tegengekomen. Precies wat we nodig hebben om voorbereidingen voor onze treinreis te maken.
We halen hier flessen water, pakjes chocomel, nootjes en koekjes en voor het ontbijt hebben we melk met cruesli :-) nog wat wegwerpschaaltjes en lepels en we zijn er helemaal klaar voor.
Het is ondertussen al over 13 uur en dus besluiten we voor de laatste keer bij meneer Chu te lunchen. Hierna fietsen we terug naar ons hotel waar de kids nog lekker in bad gaan en wij de tassen gaan pakken. Met flink economisch proppen lukt het om ook de ballen in de backpacks te krijgen. We konden de kamer gelukkig voor een halve dag nemen zodat we vanmiddag nog gewoon lekker relaxed de tijd hadden.
Die tijd is nu bijna voorbij. Het is nu half 6 en om 6 uur gaan we de kamer uit. Nog 1 keer eten langs de rivier en dan rond half 9 richting station. Daar even de kaartjes regelen, we hebben geleerd van de vorige treinreis, en dan vertrekken we om half 10 met de slaaptrein. Heel benieuwd hoe dat gaat worden! Dat horen jullie in de volgende update :-)