Dag 1 vervolg en dag 2

Dag 1 vervolg en dag 2
Na het rustmoment gisteren op de kamer gelopen richting de wolkenkrabber.
Het lopen was weer een vrij heftige ervaring voor de kinderen. Bij ons eerste rondje hadden we namelijk nog niet overgestoken en daar ontkwamen we nu niet aan. Voor iemand die hier nog nooit geweest is, is het bijzonder lastig voor te stellen hoe je dat moet doen. Zoals gezegd rijden hier namelijk heeeeeeel veeeeeeel brommers. Ze hebben wel zebrapaden maar van stoppen hebben ze nog nooit gehoord. De enige manier om van de ene naar de andere kant van de straat te komen is om heel rustig, op 1 tempo, naar de overkant te wandelen. Ondertussen rijden dus zowel voor als achter je de brommers om je heen met zo af en toe een verdwaalde auto er tussen. Bijzonder spannend en de kids vinden het doodeng. Ik weet nog van mijn allereerste reis dat ik bij de eerste keer oversteken 20 minuten langs de kant heb staan kijken en uiteindelijk met behulp van een Vietnamees ben overgestoken, dus snap hoe de kids zich voelen. We leggen ze uit dat ze goed naast ons moeten blijven lopen en in tegenstelling tot in Nederland niet naar links en rechts moeten kijken maar strak voor zich uit. Na iedere keer oversteken sluiten we af met een high five en nu op dag 2 beginnen ze er al redelijk aan gewend te raken. Toppers zijn het!
Tijdens onze loop naar de wolkenkrabber worden we wederom getrakteerd op een tropische bui maar gelukkig hebben we dit keer de poncho's wel mee. Na ruim een half uur lopen komen we aan en stappen een enorm luxe gebouw binnen. De eerste 4 verdiepingen is een winkelcentrum voor de beter bedeelde Vietnamezen en uiteraard westerlingen met voldoende geld. Op verdieping 50, 51 en 52 bevinden zich een koffiebar, een restaurant en een bar. We willen graag zo hoog mogelijk en vragen of we naar verdieping 52 mogen. Helaas, daar wordt alcohol geschonken dus daar mogen we niet heen met de kindjes :-) dat wordt dus verdieping 50.
We stappen in een supersnelle lift die ons met een noodgang omhoog brengt, je voelt je oren poppen. Op de 50ste verdieping worden we getrakteerd op een geweldig uitzicht op Ho Chi Minh. De koffiebar is rondom de toren zodat je aan alle kanten een geweldig uitzicht hebt. We nemen een tafeltje bij het raam en zoeken de locatie van ons hotel. De kindjes zien nu ook andere mensen tussen de brommertjes doorlopen en vinden het heel bijzonder dat we dat ook zelf gedaan hebben. We besluiten een kopje thee te nemen en de kids 2 bolletjes ijs ieder. Het ijs en de thee zijn erg lekker en dat mag ook wel. Omgerekend ruim €25, dat zijn gewoon westerse prijzen! Maar goed, je moet wat over hebben voor zo'n uitzicht :-)
Na ons zo ruim een uurtje vermaakt te hebben besluiten we terug te lopen en ons langzaam richting avondeten te begeven. Onderweg moeten we langs een wegafzetting over een hekje heen stappen en hier blijft Nina haken. Ze valt hard op haar knie en deze ligt gelijk open. Gelukkig hebben we schoonmaakdoekjes en pleisters in de tas en kunnen het zo vrij snel oplossen. Maar uiteraard is ze er wel even flink van slag van, is toch allemaal al zo spannend.
Onderweg naar de wolkenkrabber waren we een foodmarket tegen gekomen en besloten hier te gaan avondeten. Leuke is dat je allemaal verschillende standjes hebt waarbij je eten kan halen. Zo kan Maikel een pizza eten, Nina 2 gekookte eitjes met frietjes en wij onze eerste echte Vietnamese maal. Heerlijk! Maikel wilde graag bij ons proeven en vond het Vietnamees toch lekkerder dan zijn pizza! Kijk, dat moeten we hebben. Bij het uitlopen van het restaurant was het ondertussen donker geworden (dat gaat hier vrij snel) en alle lichtjes in de stad zijn dan toch ook weer indrukwekkend. Door een parkje teruggelopen waar een groep Vietnamezen op harde muziek bezig was met een soort zumba. Onze kids hebben nog even vrolijk meegedanst. Eenmaal aangekomen bij het hotel hebben we ze om 20 uur plat gelegd, zelf nog een klein biertje gedronken, en toen om half 9 ook ons licht uitgezet. Allemaal als een blok in slaap gevallen.
Vandaag werden we allen rond een uur of 6 zo gaar als maar kan wakker. Allemaal prima geslapen maar je merkt dat de jet lag er goed in zit! Pfffffffff :-)
In bed nog even allemaal rustig wat gelezen en ons rond een uur of 8 richting het ontbijt begeven. Toast met ei.......... Ehm, tja, "do you have yam?" "I am allergic to eggs" "aaaaaahhhhh, no eggs, you wait five minutes"..... Even op het brommertje weg en toen was er ook voor mij lekkere toast met aardbeienjam :-)
Rond 9 uur toen besloten om op pad te gaan aangezien je op je hotelkamer alleen maar je bed in wil en verder slapen :-) Dus op richting het reunification palace. Nu hadden we een redelijke route door wat stadsparken uitgestippeld zodat we nog enigszins wat rustiger konden lopen. Ongeveer halverwege kwamen we toen een klein speeltuintje tegen en daar wilden onze kids natuurlijk in spelen. Uiteraard geen probleem. Echter bij het eerste apparaat waar Maikel opklimt valt hij ongelooflijk hard op zijn scheen met een flinke bloeduitstorting tot gevolg. Ik wist al langer dat onze kinderen niet de meest handige zijn, maar de jet lag maakt het niet beter :-)
Na koelen met wat water besloten door te lopen naar het paleis omdat de speeltuin nu ook niet echt meer aanspreekt. Daar aangekomen staan in de tuin 2 grote tanks en een gevechtsvliegtuig, dat is natuurlijk enorm interessant! Eenmaal binnen in het paleis krijg je een goede indruk hoe de mensen hier tijdens de oorlog leefden. Communicatie kamers met allerhande radio apparatuur, een vergaderzaal, een slaapkamer voor de president en zelfs een bioscoop. Nina vind alles mooi en maakt de ene na de andere foto met haar eigen toestel. Maikel ziet in zijn fantasie de oorlog voor zich wat tot een hoogtepunt komt als er op het dak een helikopter staat. Als we hem dan ook nog vertellen dat de 2 rode cirkels op het dak vlak bij de helikopter de plekken zijn waar 2 bommen zijn terecht gekomen uit het vliegtuig wat we net in de tuin gezien hebben is het feest compleet.
Na zo'n 1,5 uur hebben we het wel gezien en gaan we in de tuinen van het paleis lekker wat drinken. Ijskoffie met sweetend milk, mjam mjam mjam mjam mjam :-)
We lopen terug richting het hotel en halen onderweg wat baguettes en een pakje koe kaas (smeerkaas :-)). Deze eten we samen met een cinamon rol als lunch op onze kamer op. Even uithijgen.
Omdat een vakantie zonder zwemmen voor de kids geen vakantie is besluiten we rond een uur of 2 richting een zwembad in de buurt te lopen. Voor het geweldige bedrag van 64000 dong (zo'n €2,50) mogen we met zijn allen naar binnen. Het is een vrij oud zwembad maar dat maakt niets uit. Met 35 graden is het water heerlijk verkoelend! Er zijn wel wat regels. Zo moet je in het zwembad in een bepaalde richting (tegen de klok in) zwemmen en wordt ook springen vanaf de kant niet gewaardeerd. Een aantal strenge badmeesters houdt hierop toezicht. De kids vinden het maar raar maar zijn allang blij dat ze kunnen zwemmen.
Langs de kant raken we aan de praat met een Israëlische vrouw die hier met haar 3 kinderen is. Zij is samen met haar man en kinderen (7, 10 en 12 jaar oud) al 8 maanden op reis door Azië. Ze hadden thuis plechtig beloofd iets aan school te doen, ahum....... Ach, van reizen leer je ook. Ik weet dat het niet mag, maar zooooo gaaf :-)
Na ruim 2 uur zwemmen (met nog wat onweer tussendoor ook) zijn we er wel klaar mee en gaan terug naar het hotel. Na een lekkere douche (Jen heeft uitgevonden dat we die ook warm kunnen krijgen, is toch lekkerder :-)) gaan we eten bij een restaurantje vlak bij het hotel. We bestellen verschillende Vietnamese gerechten en de kids vinden het zowaar lekker. Vooral de pho (soep) met kip en noodles valt in de smaak. Smaakt net zoals de kippensoep van opa :-)
De kids zijn moe van alle indrukken en dat is goed aan ze te merken. We hebben daarom besloten morgen naar de cu chi tunnels te gaan en overmorgen uit Ho Chi Minh te vertrekken. De cu chi tunnels willen we echt met ze doen dus morgenochtend om 8 uur worden we bij ons hotel opgehaald. Rond een uur of 2 zijn we dan weer terug en kunnen de rest van de middag rustig aan doen. De dag daarna reizen we dan door naar Can Tho, ten zuiden van Ho Chi Minh. Dit ligt in de Mekong delta en hier zijn de beroemde drijvende markten. Hier is het ook een stuk rustiger dan het hectische Ho Chi Minh en we denken dat dat voor de kindjes wel goed zal zijn. Vanaf Can Tho willen we dan naar het midden van het land vliegen maar dat is volgende week pas. Dus ik ga dit bericht nu maar afsluiten en versturen.
Het is hier nu bijna 22 uur, tijd om te gaan slapen :-)
Bedankt voor alle leuke reacties, heerlijk om te lezen hoe regenachtig en koud het bij jullie is ;-)